selam ben pınar ve sanırım yanlışlıkla ünlü oldum...

Ama ne demiş Andy Warhol, bir gün herkes 15 dakikalığına ünlü olacak... 

Ben pek umursamadığımdan böyle şeyleri, röportaj teklifi geldiğinde de şu an oluşacak olan büyük tepkiyi ve ilgiyi düşünememiştim. 
Ki zaten öyle tam sayfa röportaj yapalım, iki gazetede birden yayınlansın gibi bir teklif de gelmemişti... O yüzden düşünmedim sanırım. 

Ama ne olduysa da ilginç olduğunu söylemeliyim... 

İnsanları görmeyi çok seviyorum, hele olay da belden aşağı bir kavrama doğru giderse insanların içlerindeki gerçek benliği ortaya çıkartmasını izlemek ve tüm gün boyunca sosyal hayatlarında rol yaparak sakladıkları canavarları ortaya çıkartmalarını görmek, gerçekte insanoğlunun ne olduğunu anlamak için güzel bir yol olmakta.

Mail atanlar, twitterda yazanlar kızanlar, sövenler, tebrik edenler, özenenler, akıl isteyenler ve diğerleri... 

Dün evden çıktım ve uzunca bir süre etrafta dolaştım, Andy Warhol'un da bana layık gördüğü 15 dakikalık şöhretimi izlerken uzaktan düşündüm de... 

Ya gerçekten ünlü olsaydım, ne kadar felaket ve korkutucu bir şey olduğunu fark ettim. sokakta mısır satan adamdan mısır aldım, birkaç galatasaraylı laf attı, bir kaç turiste yardımcı olmak için çevirmenliklerini yaptım ve sakince taksiye binip evime döndüm.

Yolda insanlar, şehirler, binalar, hayatlar geçerken düşündüm... Zamanında bir arkadaşımın ettiği kelam geldi aklıma; dışarıdan ne kadar marjinal göründüğün sorun değil, sen kendine baktığında normal buluyorsan eğer... 

Kendime baktım, kendimi normal buldum, kendimi normalleştirdim. İki gün sonra herkes beni unutacaktı veya en kötüsü başka bir isimle başka bir eve taşınıp hala sevdiğim arkadaşlarımla tekila içecek veya lanet olsun bebe türkiye'de neden pahalı diyecektik... 

yine formspringte arkadaşlarla kitap-film-dizi-gündem çekiştirip, üç beş pozisyondan bahsedip, twitterda iki tane fotoğraf ekleyip ego yapacaktık... 


veya yapmayacaktık kim bilir?

başkalarının hayatlarını ellerinde çekirdek izleyen insanlara seksin eğlenceli olduğunu veya gerçekten mutlu bir hayat yaşamanın imkansızlığını anlatamayacaktık...

biz de anlatmadık zaten...